соперник | м.

Тој што соперничи со некого во достигнувањето на некоја цел; ривал, конкурент. Политички соперник. Љубовен соперник.

соперничи | несв.

Се натпреварува со некого; се стреми да ја придобие љубовта на некоја жена, односно маж.

сопернички | прид.

Што се однесува на соперник. Сопернички однос. Сопернички групи.

соперништво | ср.

Натпревар меѓу соперници; ривалство, конкуренција. Чувство на соперништво.

сопина (се) | несв.

сопира (се) | несв.

сопирачка | ж.

Направа за подзапирање или за сопирање на возилото. Рачна сопирачка. Сопирачки на автомобилот.

сопка | ж.

Јаже со кое му се врзуваат предните нозе на добитокот за да му се ограничи движењето.

соплеменик | м.

Тој што е од исто племе со некој друг.

соплеменички | прид.

Што се однесува на соплеменик.