срамен | прид.
Што предизвикува срам. Срамен чин. Срамна работа. Срамни постапки.
срами | несв.
Нанесе, предизвика состојба, чувство на срам. Синот ги срамеше родителите со дрското однесување. Не срами ме пред гости!
срамлив | прид.
срамливко | м.
срамни | св.
Израмни, направи нешто да биде рамно; направи рамно со земјата. Градежниците го срамнија теренот за градба.
срамник | м.
Тој што се однесува срамно, бесрамник, срамотник.
срамниче 1 | ср.
Последно послужено парче од некој вид храна (леб, месо, овошје и сл.) кое никој не го зема од срам.
срамниче 2 | ср.
Растение со бел цвет и црн толчник насреде; Orlaya; Daucus carota.
срамота | ж.
Состојба на тоа што е срамно; навреда на достоинството и честа, бесрамност, нечесност. Срамота е да се лаже.
срамотен | прид.
Што предизвикува срамота, срамен, нечесен. Срамотен чин. Срамотна похота. Срамотно дело.
