струк | м.
(разг.) Најтесен дел од трупот меѓу градите и колковите. Се појави како од моден магазин: тенка во струкот, јака во колкот.
струка 1 | ж.
Одделна област од науката, техниката, уметноста и од практичниот труд (занаети и сл.); специјалност, професија, занимање. Во градот ќе си најдам работа на струката. По струка е електричар.
струка 2 | ж.
Платно од козина, волна и сл.
струкиран | прид.
Што не е рамно, право кроено, што е кроено во струк. Струкирана кошула.
струкови | м.
Вид заразна болест, обично меѓу децата.
структура | ж.
Внатрешен распоред, поврзаност и состав на деловите во една целина; строеж. Структура на почвата. Општествена структура.
структурален | прид.
Што се однесува на структура, што е дел, што припаѓа на структура. Структурална лингвистика. Структурални форми.
структурализам | м.
Теориски и методолошки правец во лингвистиката (оттаму и во другите научни области) што за основа го има описот на јазичните елементи од гледиште на нивната функција во јазичниот систем, однсоно во структурата на јазикот.
структуралист | м.
Приврзаник на структурализмот.
структурен | прид.
Што се однесува на структура, што е дел, што припаѓа на структура. Структурни измени. Структурни елементи.
