трескав | прид.
Што има треска.
трескавичен | прид.
Што е како треска, брз, секавичен. Трескавичен блесок. Трескавична насмевка. Трескавична борба.
трескот | м.
Звук што се слуша при трескање. Трескот од бомби. Возот одмина со трескот. Ја затвори вратата со трескот.
трескоти | несв.
Испушта или прави остар звук проследен со трескот, треска. Трескотат тркалата по калдрмата. Трескотеа бомби во далечината. Трескоти локомотивата.
трескотница | ж.
Трескање, трескот. Одеднаш силна трескотница ја разниша куќата. Трескотници од експлозии.
трескулав | прид.
Слаб, болешлив, трескав.
треслив | прид.
Што се тресе, треперлив. Тресливи очи. Тресливи раце.
треснатик | м.
Расипаник, никаквец. Треснатик еден, се поднапил малку, па не знае што зборува.
тресне | св.
Силно удри. Одеднаш некој го тресна по главата. Ќе го треснеше со чеканот по рака.
тресок | м.
Силен тресок. Тресок на молња. Прозорецот се отвори со тресок.
