талир | м.
Стара сребрена пара во некои европски земји.
талисман | м.
Мал предмет со магиска сила за кој се верува дека носи среќа, успех; амајлија.
талиум | м.
Хемиски елемент, мек метал со синкавосива боја што се употребува во оптичката индустрија и во медицината; симбол TI.
талк | м.
Мек силикатен минерал со бела или зеленикава боја, мазен на допир, кој во вид на прашок или како примеса се користи во производството на хартија, гума, козметички производи и сл.
талка | несв.
Оди без цел од едно место до друго; скита. Неколку години талкаше по светот. До доцна во ноќта талкаат по улиците на градот.
талкач | м.
Тој што талка; скитник. Дојденците и талкачите им раскажуваа за долгите патувања и за нивните авантури.
Талмуд | м.
Зборник од религиозни списи што содржат догматски, етички и општествени правила и толкувања на јудаизмот.
талне | св.
Заталка, заскита. Често се случуваше некои овци да талнат во нечија нива.
талог | м.
Густ слој што останува, што се изделува од течноста и се наталожува на дното или по ѕидовите од садови, јами, речно корито и сл. По вадењето талогот од виното се симнува со мека четка. Го испива кафето и сама си гледа во црниот талог. Реката остава талог од тиња.
таложи | несв.
За вода – создава талог; наталожува. Реката таложи тиња.
