теорема | ж.

Научна вистина заснована врз определени претпоставки чија точност треба да се докаже; секое научно тврдење што може да се изведе од други веќе докажани ставови. Докажана теорема.

теоретизира | несв.

Изнесува теорија, се занимава со теоретски прашања, со теории.

теоретик | м.

теоретичар | м.

Тој што се занимава со теорија, со теоретски прашања во некоја научна област. Теоретичар на литературата.

теоретски | прид.

а) Што се однесува на теорија, што објаснува, разгледува прашања на теоријата, што се темели врз теорија. Теоретска расправа. Теоретска основа. Теоретска претпоставка. Теоретска физика. б) Што служи за воведување, за запознавање на теоријата. Теоретска настава. Теоретска спрема.

теорија | ж.

Систем од знаења за некоја појава или појави заснован врз научно проверени и докажани претпоставки, научно сознание засновано врз искуството и практиката што ги објаснува законитостите во развојот на природата и општеството. Научна теорија и практика. Тоа била револуционерна теорија во науката.

теориски | прид.

тепа | несв.

Нанесува удари, удира некого за да му предизвика болка. Војниците му се нафрлија и почнаа да го тепаат. Тој го тепаше крвнички.

тепаница | ж.

Меѓусебно удирање на две или повеќе лица при кавга, расправија; тепачка. Настана една тепаница во којашто не се гледа кој кого мава. Смирете се да не дојде до тепаница.

тепање | ср.

Глаголска именка од тепа.