устен | прид.
Што се однесува на усна. Усна хармоника. Усна празнина.
устенце | ср.
устие | ср.
устина | ж.
Отвор, грло на шише, бардак, чешма и сл. Ѓумовите се бираат со поголема устина за да може во нив да се провре рака. Од устината на чешмата едвај капеше вода.
устиче | ср.
Дем. од уста.
устичка | ж.
устиште | ср.
Аугументатив од уста.
устои | св.
Опстои, се одржи.
устоличи | св.
Постави на висока позиција, на престол, даде некому висок чин. Го устоличи за владика.
устрами се | св.
Се засрами. Тој се устрами и ништо не рече.
