утлеисан | прид.
Глаголска придавка од утлеиса.
утман | м.
(зоол.) Вид риба, клен; Leuciscus cephalus. Се прави рибар, а утман не може да улови.
утне 1 | св.
За птица ут, утка ‒ се огласи специфичен глас. Негде утна утка.
утне 2 | св.
Не погоди, пропушти, не фати. Ја утна топката. Го утна голот.
утовар | м.
Товарање стока на нешто или во нешто;
утовари | св.
Натовари стока на нешто или во нешто;
утоварувач | м.
Работник што работи на утовар на стока.
утока | ж.
Место каде што река или поток се влева во друга река, езеро или море. Утоката на Брегалница во Вардар. Од изворот до утоката.
утоне | св.
Потоне. Утонал до гуша.
утоп | м.
Што е многу мокар, мокар до кожа. Утоп станал. Постелата утоп станала.
