човекољубец | м.

Тој што ги сака луѓето; филантроп.

човекољубив | прид.

Што ги сака луѓето, што е обземен од љубов кон човекот. Тој беше праведен и човекољубив.

човекољубие | ср.

Особина на тој што е човекољубив, хуманост, човекољубивост. Така го развиваа човекољубието.

човече | ср.

Дем. и хип. од човек.

човечен | прид.

Што е добросрдечен, човекољубив, што има благородни чувства кон луѓето; Во сè биди човечен. Почовечен живот. Лагата понекогаш е почовечна од вистината.

човеченце | ср.

човечец | м.

човечиште | ср.

Аугументатив и пејоратив од човек.

човечки | прид.

Што му припаѓа или што се однесува на човек. Човечка фигура. Човечко тело. Човечка глава. Човечки заб. Човечко живеалиште. Човечки потреби. Човечка судбина.

човечуле | ср.