штрајк | м.
Организиран протест придружен со прекин на работата, одбивање да се извршуваат секојдневните професионални обврски во знак на протест против определени политички структури и социјални состојби. Тие организираа штрајкови низ целата држава. Штрајкот траеше 7 дена. Работнички штрајк. Студентски штрајк. Штрајк на просветните работници.
штрајкбрехер | м.
Лице што одбива да учествува во штрајк на колективот на кој му припаѓа или лице / што за време на штрајк доаѓа како замена за работник што штрајкува.
штрајкува | несв.
Спроведува или организира штрајк, протест; не работи во знак на штрајк, учествува во штрајк. Студентите штрајкуваа. Неколку затвореници штрајкуваа со глад.
штрајкувач | м.
Лице што учествува во штрајк, што организира и спроведува штрајк.
штрајкувачки | прид.
Што се однесува на штрајк и на штрајкувач. Штрајкувачки одбор. Штрајкувачки барања. Штрајкувачки средби.
штрак! | изв.
За подражавање звук што се испушта при работа на некои машини или при рачна работа со определени предмети. Штрак, штрак – звукот од машините беше рамномерен и силен. Се слушна само едно: – Штрак! – и тишина.
штрака | несв.
Произведува, издава остар испрекинат звук (штракот). Таа штракаше со пенкалото. Штрака машината за перење. Тој штрака со вилиците додека јаде. Момчето штрака со забите од нервоза.
штракалка | ж.
Детска играчка, што се употребува и како реквизит за спортско навивање, што произведува специфичен звук. Детето имаше пластична штракалка во две бои. Од трибините се слушаа гласни навивања и силен звук од штракалките.
штракало | ср.
Детска играчка, во минатото се правела од стеблото и од кочанот на пченка; штракалка. Тој правеше штракала од пченка.
штракнат | прид.
Нетокму, налудничав, поместен со умот, чукнат. Штракнато момче.
