ум | м.

а (филоз.) Способност на човекот да мисли, да сознава, да расудува теоретски и практично. б) (разг.) Способност за правилно расудување; памет, разум. Бистар ум. Болниот ум тешко може да ја разбере оваа промена. Помрачен ум.

шум | м.

Неопределен звук, ненамерно или намерно произведен при извршувањето на некоја дејност или при некакво дејство; звук. Таинствен шум. Се слушна некаков шум од визбата. Тивки шумови. Шумови од телевизорот.

бум | м.

Настан што оддекнува, за кој се слуша и се зборува, сензационален успех, напредок. Иако не свиреа комерцијална музика, направија бум на рок-сцената.

сум | несв.

бум | изв.

За подражавање звук при силен тресок, експлозија, истрел и сл. По десетина минути чув: бум, бум.

ума | ж.

Вид глина со која ги мачкале подовите и ѕидовите на собите, а се употребувала и за миење на косата.

кум | м.

Сведок при венчавање или склучување граѓански брак. Кумот ни донесе голем подарок за нашата свадба.

ѓум | м.

Голем бакарен сад за вода, ракија, вино, млеко. Го наполни ѓумот со вода. Во раката стегаше ѓум со ракија.

рум | м.

Вид жесток пијалак што се добива со дестилација на превриена меласа од шеќерна трска. Шише рум. Чај со рум.

дума | ж.

(дијал.) Збор. В полиција дума не рече. Секоја негова дума кажуваше пророштво. Со други думи речено.