банство | ср.
Власт и достоинство на бан. Тој го застапуваше банството.
банува | несв.
Управува со бановина. Долго време банува со оваа област.
банчин | прид.
Банџул | м.
Главен град на Гамбија.
бап! | изв.
За подражавање звук (обично ненадеен) што се слуша при брз пад на нешто или при удар со тап предмет. Скокна од крушата и на земјата направи ‒ бап!
бапка | несв.
Удира некого со нешто. Го бапка затвореникот со тупаници. Го бапка во грбот.
бапка | ж.
Гуша. Пчелата има и една мала бапка, ќесе за собирање на нектарот. Мравите матицата ја хранат од содржината на бапката.
бапне | св.
Падне со тресок, тресне; грубо удри со тресок. Бапна наземи шишенцето. Главечки бапна од колата.
бапски | прид.
Што припаѓа, што се однесува на баба. Не плаши се од бапски јуриш нити од старска клетва. Тоа се бапски приказни.
баптизам | зам.
