клопец | м.
Ја намота преѓата во клопец.
клопка | ж.
клопне | св.
Удри, испушти клопот. Откако зад него клопна вратата, се огледа околу себе.
клопот | м.
Звук (обично тап и едноличен) што се добива при удирање на еден предмет од друг, при работа на некои машини и сл.; клопање.
клопотавица | ж.
Клопот, клопање.
клопотарец | м.
Вид ѕвонец од лим со карактеристичен звук што му се врзува на добитокот околу вратот. Угичот на вратот носел голем клопотарец.
клопотари | несв.
клопотарник | м.
клопоти | несв.
Произведува, испушта клопот, удира; клопа Возот клопотеше по шините.
клопотка | несв.
Клопоти во помала мера.
