белач | м.
Тој што бели, варосува; молер.
белвица | ж.
Вид ситна слатководна риба со бели, седефести крлушки; Samothymus ohridanus.
белвичар | м.
Вид рибарска мрежа за ловење белвици.
Белгија | ж.
Држава во Европа.
Белград | м.
Главен град на Србија.
белевче | ср.
Дем. од белешка 2.
белег | м.
Природен или вештачки знак за распознавање. Покусата нога била само белег. На овците им ставаа белег на десното уво.
белегзија | ж.
белегија | ж.
белее | несв.
Обелува, губи од интензитетот на својата боја. Облеката белее на сонце. Од често перење алиштата белеат.
