белегзија | ж.

белегија | ж.

белее | несв.

Обелува, губи од интензитетот на својата боја. Облеката белее на сонце. Од често перење алиштата белеат.

бележан | прид.

Обележен, означен. Бележан пат. Евреите се движеа бележани.

бележи | св. и несв.

Става белег, ознака. Јагнињата ги бележат на Благовец. Говедата ги бележеа со усвитено железо. Тој го бележеше просторот до шумата.

бележит | прид.

Значаен, познат, изразит. Тој е бележит претставник на четвртата генерација повоени поети. Тој е најбележитиот ученик на солунските браќа. Бележита е неговата активност на научен план.

бележник | м.

Тетратка за белешки; нотес. Во рака носеше бележник и прирачен магнетофон. Бележникот му е исполнет со податоци за убиецот. Масата беше покриена со подвиткани бележници.

белезица | ж.

Накит за на раце, гривна. Тој од џебот извади златна белезица. На панаѓурите се продаваа белезици од модар каучук.

белезија | ж.

беленка | ж.

Бел знак, белег. По нивите имаше камени беленки. Тој ораше до беленките.