битен | прид.
Што ја прави суштината на нешто, што е главно обележје, што е основен, главен; суштествен. Битен факт. Битна претпоставка. Битно прашање. Битни карактеристики.
битие | ср.
Тоа што живее, суштество. Сопствено битие. Слабо битие. Новородено битие.
битиса | св.
Заврши, скончи. Муабетот битиса. Војната битиса.
битисан | прид.
Пропаднат. Битисан човек. Битисана работа.
битка | ж.
Вооружен судир меѓу две војски. Жестока битка. Крвава битка.
битов | прид.
Што се однесува на бит, начин на живот. Битов амбиент. Битови приказни.
Битола | ж.
Град во Македонија.
бит-пазар | м.
Пазар за сè и сешто. Голем бит-пазар.
битумен | м.
Смола што се добива како резултат на распаѓањето на животински и растителни остатоци (петролеј, нафта, асфалт и сл.).
бифе | ср.
Мала гостилница или просторија во која се пие, најчесто стоејќи. Студентско бифе. Бифе до театарот. Во центарот на градот има повеќе бифеа. Неколку бифиња еднододруго.
