блатен | прид.

Мочурлив. Блатно земјиште. Блатна површина. Блатни почви.

блатиште | ср.

Место каде што има блато, мочуриште. Исушено блатиште. Во блатиште со трска.

блато | ср.

Кална месност, мочурлив предел. Смрдливо блато. Над блатото имаше голема магла. По блатата се појавија роеви од муви и од инсекти.

блед | прид.

Што нема природна боја, што е без руменило на лице, кожа, усни и сл. Блед образ. Со високо, бледо чело. Бледи раце.

бледен | прид.

бледи | несв.

бледило | ср.

Особина на тој што е блед, на тоа што е бледо; бледост. Восочно бледило. Мртовечко бледило. Бледилото на лицето.

бледнее | несв.

Станува блед, губи природна боја, руменило. Бледнеев од бес. Детето бледнееше од страв.

бледникав | прид.

Што не е многу блед. Бледникав образ. Бледникав отсјај. Бледникава светлина. Бледникаво месо.

бледожолт | прид.

Што е жолт со бледа нијанса. Бледожолт пламен. Бледожолта светлина. Бледожолто сонце.