облега | несв.

облегалка | ж.

Дел од мебел што служи за потпирање при седење; потпирач. Се навали на облегалката од фотелјата. Купив столови со плетени облегалки.

облегало | ср.

облегне | св.

Стави, постави нешто така што да добие стабилност, сигурност; опре, навали нешто на друго нешто. Го облегна грбот на дрвото.

обледи | св.

Стане блед, изгуби боја; изгуби руменило на лицето. Тој обледи од бес.

облее | св.

Полее со многу течност по целата површина; пролее, истури многу течност врз нешто. Дождот ја облеа сувата трева. Го облеа чаршафот со вино.

облека | ж.

Сето она што човекот го облекува за да се заштити од надворешните влијанија или заради естетски и др. потреби. Детска облека. Долна облека. Цивилна облека. Невестинска облека. Тој не носи стари чевли и облеки.

облекло | ср.

Војничко облекло. Летно облекло.

облекува | несв.

облепи | св.

Покрие, премачка нешто со леплива материја. Тој ја облепи колибата со кал измешана со слама. Калемот на дрвцето го облепи со восок.