пусија | ж.
Заседа. Четата фатила пусија. Паднал во пусија.
пуст | прид.
Кој со ништо не е исполнет, без луѓе; ненаселен. Пусто место. Пуст остров.
пустелив | прид.
Што е опустен, пуст. Пустеливо поле. Пустелив пат.
пустелија | ж.
Пусто или опустошено место. Одел по планини и пустелии.
пустелник | м.
Тој што пусти, што испустува, пустошник.
Пустец | м.
Област во Албанија.
пусти | несв.
Прави да биде пуст, разурнува, опустошува. Ветерот пусти сè пред себе. Непријателот ги пусти селата.
пустикуќа | м.
Расипник, недомаќин, растурикуќа. Нашол лоши другари, арамии и пустикуќовци.
пустина | ж.
(геогр.) Област со многу малку врнежи во текот на годината, обично покриена со песок, со камен и сл, речиси без вегетација. Песочна пустина.
пустиник | м.
Човек што од верски причини се повлекол во самотија прекинувајќи секаков контакт со луѓето; испосник.
