растурач | м.

Лице што врши растур, што растура, разнесува; разнесувач. Растурач на весници. Растурач на пошта.

растурен | прид.

Уништен, разрушен, разнесен. Растурена куќа. Растурен дом. Растурени села. Растурено семејство. Растурен мравјалник. Растурен ред.

растури | св.

Расипе ред, внесе безредие. Тој ги растури книгите.

растурка | св.

Истурка на сите страни; Таа ги растурка книгите по масата.

растурник | м.

Тој што растура, што троши лекоумно, непромислено, неодговорено;

растуфка се | св.

Почне силно да се туфка, се истуфка, се изжали. Таа се растуфкала и глава преврзала.

расудба | ж.

Расудување, изречен суд, искажано мислење, решение. Нејзината расудба беше во вистинското време. Таквите расудби не водат кон решение.

расуден | прид.

расуди | св.

Реши, преку мислење донесе, изрече суд за нешто. Тој расуди дека нема можност за преговори. Тој расуди и тивко проговори. Таа не расуди добро.

расудлив | прид.

Умен, разумен, што се води од разумот и носи разумни решенија. Расудлив човек. Расудливи одлуки.