танчар | м.

Тој што го води орото, ороводец.

танчи | несв.

Прави танок, истанчува. Тој го танчи сечилото.

тап | прид.

Што не е остар, што не сече добро. Тап нож. Тап брич.

тапа | ж.

Парче плута за затнување шише; затка. Ја извади тапата од шишето и фати да пие.

тапан | м.

Ударен музички инструмент во форма на голем шуплив цилиндар со оптегната кожа на едната или на двете страни; барабан. Цела ноќ удираа тапани и свиреа зурли.

тапанар | м.

Тој што бие, удира на тапан; музичар што бие на тапан. Тапанарот силно удираше на тапанот.

тапанче | ср.

Дем. од тапан.

тапанџија | м.

тапацир | м.

Ткаенина, кожа, скај и сл. со кои се обложуваат делови од мебелот (стол, кауч и сл.). Столови со тапацир. Врати со тапацир. Ќе го сменам тапацирот на каучот.

тапацира | св. и несв.

Обложи, обложува со ткаенина, кожа и сл. дел од мебелот; тапетира.