тупа | несв.
Удира, чука. Соседите на горниот кат цел ден тупаат.
тупалка | ж.
Направа за тупање постела, душек, килим и сл.
тупало | ср.
тупалка.
тупаница | ж.
Раката со стиснати прсти кон дланката. Удар со тупаница. Ги стегна прстите во тупаница. Стегнати тупаници. Бебето ги држи рацете во тупаници.
тупка | несв.
Детето тупкаше со стапчето по ѕидот. Девојката ја тупкаше кадифената перница. Луѓето тупкаа со нозете во снегот. Срцето му тупкаше од возбуда. Топло го поздравуваа и го тупкаа по плеќи.
тупне | св.
Се искачи на оградата и тупна со нозете на плочникот во дворот. Тој војнички тупна со нозете и поздрави. Ќе го тупнеше внука си по рамо и ќе заминеше.
тупоса | несв.
Даде нешто натрапливо, што е нерадо прифатливо, подаде на груб начин. Не ме ни праша, ми го тупоса детето да го чувам. Јас ти давам чаша, а друга би ти ја тупосала стомната од неа да се напиеш.
тупот | м.
Звук што се слуша при движење, трчање на коњ. Изморен тупот на коњски копита.
тупоти | несв.
Издава, прави тупот. Децата цел ден тупотеа по дворот. Силно тупотат коњите.
тур | м.
Изумрено диво говедо, предок на домашното говедо; Bos taurus primigenius.
