дедо | м.
Татко на еден од родителите. Тој беше плукнат дедо му. Го замоли деда си да му каже приказна.
дедовина | ж.
Имот наследен од дедо, прадедо. Нема да дозволам да се дели нашата дедовина. Полето не е моја дедовина.
дедовски | прид.
Што се однесува на дедо, што му припаѓа на дедо; дедо 1, 2 и 3. Дедовска нежност. Дедовски приказни.
дедуктивен | прид.
Што е добиен со дедукција, што се заснова на дедукција; спрот: индуктивен. Дедуктивен начин. Дедуктивна постапка.
дедукција | ж.
Изведување на посебното од општото, изведување на поединечен заклучок врз основа на нешто цело, општо; спрот: индукција. Сите облици на општествената свест, во принцип, се подложни на дедукција.
дедуцира | св. и несв.
Изведе, изведува суд преку дедукција.
деец | м.
Истакнат јавен, општествен работник. Општествен деец. Културни дејци. Револуционерни дејци.
дежура | несв.
По распоред, надвор од редовното работно време, надгледува, бдее над некого или над нешто во определен временски период. Останав надвор да дежурам.
дежурен | прид.
Што е определен да дежура. Дежурен лекар. Дежурен службеник. Дежурна аптека.
дежурство | ср.
Работна обврска, должност на тој што дежура. Тој беше на ноќно дежурство. Треба да го укинам дежурството. Се воведоа постојани дежурства.
