железничар | м.

Лице што работи во железница.

железо | ср.

(само едн.) Хемиски елемент, метал со сребрено-белузлава боја; симбол Fe. Железото е единствен апсолутно неопходен елемент за растенијата.

желен | прид.

Што чувствува желба, што сака некого или нешто. Желна бев за тебе. Тој беше желен за добра музика.

желка | ж.

Копнено и водно животно покриено со цврст оклоп што се движи бавно на четири нозе, кои заедно со главата може да ги вовлече во оклопот; Emys orbicularis. Во капиновите грмушки шушкаа желки.

желкин | прид.

Што припаѓа на желка или што е од желка. Желкини јајца. Желкина корупка.

желник | м.

Лице што посакува нешто; копнее, страда за нешто.

желница | ж.

Летва што ги држи ќерамидите на куќата. Желниците на куќата беа накривени од тежината на снегот.

желуд | м.

желудник | м.

Орган за варење на храната, сместен во горниот дел на стомачната празнина кај човекот и кај животните цицачи. Се разбудив со болки во желудникот

желудочен | прид.

Што се однесува на желудник. Желудочен сок.