житница | ж.

Плодороден крај во кој успева жито. Под селото се гледаше богатата бескрајна житница.

жито | ср.

Заеднички назив за едногодишните растенија чијшто зрнест плод служи за исхрана (пченица, јачмен, 'рж, овес, ориз, пченка и др.). Житата почнале да растат.

житороден | прид.

Што дава многу жито, што раѓа жито. Житороден крај. Житородни полиња.

жица | ж.

Усукана нишка; конец. Конец од три жици.

жичен | прид.

Што е од жица. Жичена ограда.

жичница | ж.

Превозно средство со кабини или со отворени седишта што се влечат со жица. Жичницата од Тетово до Попова Шапка повторно е пуштена.

жишка | несв.

жишне | св.