житница | ж.
Плодороден крај во кој успева жито. Под селото се гледаше богатата бескрајна житница.
жито | ср.
Заеднички назив за едногодишните растенија чијшто зрнест плод служи за исхрана (пченица, јачмен, 'рж, овес, ориз, пченка и др.). Житата почнале да растат.
житовино | ср.
житороден | прид.
Што дава многу жито, што раѓа жито. Житороден крај. Житородни полиња.
жица | ж.
Усукана нишка; конец. Конец од три жици.
жичарница | ж.
жичен | прид.
Што е од жица. Жичена ограда.
жичница | ж.
Превозно средство со кабини или со отворени седишта што се влечат со жица. Жичницата од Тетово до Попова Шапка повторно е пуштена.
жишка | несв.
жишне | св.