благородник | м.

Припадник на висок, аристократски род. Благородник по крв и по род. Благородник и прислужник. Вљубен благородник. Полски благородници. Двајца благородници од замокот.

благородништво | ср.

Благороднички сталеж, аристократија. Домашно благородништво. Средноимотно благородништво. Привилегии на благородништвото.

благородство | ср.

Особина на благороден човек, благородност. Човечко благородство. Гордост и благородство. Од неа блика благородство.

благосклон | прид.

благослов | м.

Зборови што изразуваат добри желби со повикување на божја милост, придружени со крстење, прекрстување. Божји благослов. Старецот се прекрсти за благослов. Невестата влезе во куќата со благослов од попот.

благословен | прид.

Што примил благослов. Благословен свештеник. Благословено новороденче. Благословени младенци.

благослови | св.

Даде благослов. Тој ја благослови куќата. Кумот го благослови невороденчето да расте големо. Селаните ќе го благословат.

благословија | ж.

благосостојба | ж.

Добар и удобен живот, богатство, материјална сигурност. Народна благосостојба. Општа благосостојба. Ред, мир и благосостојба. Материјална благосостојба. На старост живееше во благосостојба.

благост | ж.

в. блажина 1