веровит | прид.
Што е достоен за верба, за доверба. Тој е веровит човек.
веродостоен | прид.
На што може да се верува, што е достојно за верување, вистинит. Тој е веродостоен човек. Приказните се создадени врз веродостојни случки и настани.
вероисповед | ж.
вера.
вероисповедание | ср.
вероисповеден | прид.
Што се однесува на вероисповед. Вероисповедни начела.
веројатен | прид.
За кој се смета дека има можност да се оствари. Веројатен успех.
веројатно | мод.
На веројатен начин, сигурно. Веројатно ќе успеам да дојдам вечерва.
вероломен | прид.
Што не го држи дадениот збор, што не држи вера. Ете, колку си е човекот и сам себеси вероломен.
вероломец | м.
вероломник | м.
Тој што ја прекршува верата; тој што не држи заклетва; што не држи даден збор.
