ветви | несв.

ветвотија | ж.

ветвушинка | ж.

ветеник | м.

Тој што е ветен, заветен некому или на нешто.

ветеран | м.

Стар, ислужен војник. Воен ветеран.

ветерен | прид.

Што работи на ветар. Ветерна мелница. Ветрени вртешки

ветерина | ж.

Наука за болестите и за лекувањето на животните.

ветеринар | м.

Специјалист по ветерина; ветеринарен лекар или ветеринарен тех–ничар. Ветеринарот го прегледуваше добитокот.

ветеринарен | прид.

Што се однесува на ветерина и на ветеринар. Ветеринарен лекар. Ветеринарна амбуланта.

ветеринарство | ж.

ветерина.