вијак | м.
Скопен овен.
вик | м.
Силен глас, извикување со цел да се обрне внимание. Даде вик по него. Во долината се разлеа заглушен вик. Во селото утринската тишина почнаа да ја нарушуваат детски викови.
вика | несв.
Зборува, кажува гласно. Сите викаа: „Песна да чуеме!“
викач | м.
(разг.) Тој што многу вика, прави викотница. Тој е голем викач.
викенд | м.
Неделен одмор.
викендичка | ж.
Куќичка во која се поминува викендот, куќичка за одмор.
викинг | м.
Средновековен скандинавски морнар и воин.
Викинг | м.
Припадник на средновековен народ од Скандинавскиот Полуостров.
виклер | м.
Мала направа на која се витка косата за да биде кадрава. Носеше виклери на главата.
викне | св.
Гласно се обрати на некого, најчесто по име или со наредба. Тој ѝ викна да слезе. Стражарот викна „Стој“.
