виконт | м.
Аристократ по ранг меѓу гроф и барон, во Франција, Англија и во други земји.
викот | м.
Вик, врева. Однадвор дојдоа до нас викоти. Кошмарен викот се слушаше по улицата.
викотница | ж.
Викање, врева, викот. До нас допреа викотници, удари, офкање. Од двете улички се зачу силна викотница.
Викторија | ж.
Езеро во Африка.
Викторија | ж.
Главен град на Сејшелите/Сејшелските Острови.
викум | прил.
Со викање. Сите викум викаат: Амин!
вила 1 | ж.
Орудие со два или повеќе краци, парошци за работа со сено, слама, гној и сл. Со железна вила го вадеше гнојот од шталата. Селаните најчесто имаа обични дрвени вили со кои го превртуваа сеното да се суши.
вила 2 | ж.
Убава, раскошна куќа, обично надвор од градот, резиденција или наменета за одмор. Во вилата „Атина“ живееше чичко ми.
вила 3 | ж.
Женско митско суштество со неверојатна убавина, со натприродна моќ; самовила. Дедо ни раскажуваше приказни за вили и секакви други чуда.
вилает | м.
(истор.) Област во Турското Царство со која управувал валија. Битолски вилает.
