витамин | м.
Органско соединение неопходно за нормално функционирање на организмот.
Витачево | ср.
Висорамнина во Македонија.
витез | м.
Средновековен воин, коњаник; феудалец, припадник на благородничкиот сталеж што со посебен церемонијал го добивал тоа звање; ритер, рицар. Храбар витез. Витез скитник.
вител | м.
Кружно движење на течност или гас (вода, воздух и др.) околу една точка или оска. Во витлите под карпите се создаваше бела пена и се вртеше во круг. По чезата се креваа витли прав.
витештво | ср.
Култ на храброст, верност, гордост, благородност што го развиле витезите. Витештвото одамна не постои.
витка | ж.
Свиткан крај на пита, баница. Жените месеа и печеа во фурните зелници со дебели витки.
витка | несв.
Прави да биде криво, свива. Старата виткаше врбови прачки и плетеше кошници. Ветрот ги виткаше трските на брегот.
виткав | прид.
Што се витка лесно.
виткалник | м.
Вид пита со големи витки.
Витлеем | м.
Град во Израел.
