височество | ср.
Титула на член на царско, на кралско семејство, со дополнување Ваше, негово и сл. при обраќање од почит. Негово царско височество.
височина | ж.
Висина воопшто, висина како вертикална димензија, висина Падна од неколку метри височина.
вистина | мод.
За потврдување на кажаното. Вистина, така се случи.
вистина | ж.
Тоа што одговара на стварноста, тоа што е реален приказ на објективната стварност, Тој им ја кажа вистината на селаните.
вистинит | прид.
Што се заснова на вистина, што ја содржи вистината. Овие приказни во основата имаат некој вистинит настан.
вистинољубив | прид.
Што ја сака вистината, што се бори за неа.
вистински | прид.
Што постои, што е реален; лажен, измислен. Вистинско злато. Вистинска случка. Вистинско семејство. Вистински бисери.
висулец | м.
Тоа што е обесено, што виси. На таванот имаше еден лустер со стаклени висулци.
вит | прид.
Што е тенок, слаб, а висок. Вита ела. Вита става. Вити оморики. Девојката одеше пред мене висока, тенка, вита.
витален | прид.
Што е полн со живот, отпорен, животоспособен. Витален старец.
