глода | несв.

Гризе, нагризува, кине со заби нешто тврдо. Глувците глодаа по таванот.

глодач | м.

Животно со специфична градба на забите: има силно развиени по еден пар секачи од горната и од долната вилица, а спаѓа во класата цицачи; Rodentia: глушец, зајак и сл.

глорификатор | м.

Човек што глорификува некого. Тој се јавува како глорификатор на патријархалниот ред и морал.

глорификација | ж.

Славење, величање, воздигнување. Тука имаме глорификација на силата и на јунаштината.

глорификува | несв.

Слави, велича, воздигнува. Во расказот се глорификуваат неговите идеи.

глорифицира | несв.

глотеж | м.

Нешто што е нечисто, загадено.

глотен | прид.

За жито – што има глотеж; нечист. Житото беше глотно.

глоти | несв.

Валка, загадува. Не глоти ми ја куќата.

глотка | ж.

Нечистотија, раска. Глотка во окото. Во млекото паднале глотки.