гранитен | прид.
Што е направен од гранит. Гранитна плоча. Гранитен споменик.
граница 1 | ж.
Линија што разделува држави, области и сл.; меѓа. Државна граница. Општинска граница. Граница меѓу две села. Граница меѓу поседи.
граница 2 | ж.
Вид даб со глуждовито стебло и со желади што висат на долги дршки на гранките; Quercus pedunculata.
граничар | м.
Војник што ја чува државната граница. Граничарите вршеа засилена контрола на граничниот појас.
граничен | прид.
Што е на граница, што се однесува на граница. Граничен појас.
граничи се | несв.
Се наоѓа на граница, се допира еден до друг, се наоѓа еден до друг. Македонија се граничи со Грција.
гранка | ж.
Ветка, вејка од дрво. Маслинова гранка.
грановит | прид.
Што е разгранет. Грановито дрво.
гранула | ж.
Зрнце. Лекот беше во гранули.
гранулат | м.
Зрнест материјал; градежна маса во зрнца.
