гребаница | ж.
Гребнато место; рана. Детето беше со гребаници по колената.
гребе | несв.
Драска нешто со нокти или со нешто остро. Мачката гребе. Кучето гребеше по вратата.
гребен 1 | м.
Горен дел од планина, од рид и сл. Се качувавме по гребенот на планината.
гребен 2 | м.
Алатка со железни запци за чешлање, за влачење волна, лен и сл.
гребенар | м.
Човек што изработува и продава гребни.
гребеница | ж.
гребло | ср.
гребнатинка | ж.
гребне | св.
Гребе еднаш или повеќепати по малку, по еднаш. Девојката се гребна од грмушката.
грев | м.
Постапка со која се кршат верските правила, божјите заповеди. Смртен грев.
