зборлија | прид.

зборне | св.

Каже нешто малку; проговори. Зборни нешто, цело време молчиш. Таа не зборна, само климна со главата. Грлото му се стегна, не можеше да зборне. Сѐ уште и беше лут, не и зборна.

зборник | м.

Книга составена од повеќе книжевни или научни статии, расправи, документи и сл., обично тематски поврзани. Зборник на народни умотворби. Редовно излегуваат зборници од научните и стручни конференции.

зборовен | прид.

Што се однесува на збор, што е составен од зборови; лексички. Зборовен фонд. Зборовно богатство на јазикот. Зборовни групи.

зборок | м.

зборообразување | ср.

а) Образување, изведување зборови. б) Проучување на образувањето зборови во јазикот.

зборува | несв.

Има способност усно да се изразува; владее со определен јазик. Детето веќе зборуваше. Тој зборува течно англиски.

зборувач | м.

Тој што зборува; говорител. Роден зборувач. Став на зборувачот. Зборувачот самиот избира со какви средства ќе ја искаже својата мисла.

зборувачка | ж.

зборчок | м.