завитка | св.

Замота, завие, обложи со нешто. Старецот го завиткал лулето во крпче. Тој го завитка лицето со шалот. Ја завиткаа во овчи кожи и ја понесоа на лесково носило.

завиткан | прид.

Глаголска придавка од завитка.

завитли | св.

Фрли нешто во воздухот со вртење. Го фати мечот за дршката и го завитли во воздухот.

завиток | м.

Нешто што е завиткано, спакувано; пакет. Носеше завиток под десната мишка.

завишти | св.

Почне да вишти. Коњот завишти по својот стопан.

завијок | м.

завладее | св.

Воспостави своја власт, освои нешто. Војската завладеа со градот. Бегот го завладеал целото село.

завладикува | св.

Почне да владикува; Откако тој завладикува, луѓето ја повратија вербата во црквата.

завладичи | св.

Постави, произведе некого за владика. Набрзо откако го завладичија, тој умре.

завлачи | св.

Почне да влачи; Ја завлачија волната со гребен. Тој ја завлачи нивата.