заглоти (се) | св.
заглочка | св.
Почне да глочка; Очите го заглочкаа од густата магла.
заглувее | св.
Почне да глувее; Тој заглувеал со годините.
заглувне | св.
Привремено или трајно ја изгуби способноста за слушање, го изгуби слухот; оглуви. Од силната експлозија сите заглувнавме.
заглупавен | прид.
Што станал глупав. Заглупавен старец.
заглупави | св.
Стане глупав. Сама и одделена од луѓето, таа брзо заглупави.
заглупен | прид.
заглупи | св.
заглушен 1 | прид.
Што е бучен, гласен; заглушувачки. Заглушен шум. Заглушна врева. Заглушни експлозии.
заглушен 2 | прид.
Што е тивок, прикриен. Заглушено стенкање.
