заклина (се) | несв.
заклинка | св.
За коњ, за магаре – почне да клинка; клинка Магарето заклинка низ дворот.
заклокоти | св.
Почне да клокоти, да врие силно; клокоти 2. Неколку меурчиња заклокотија во водата над варта.
заклопи | св.
Стави заклопка на нешто, покрие, поклопи. Ковчегот беше убаво заклопен со капакот.
заклопка | ж.
Тоа со што се покрива нешто; поклопка. Кутијата имаше резбана заклопка.
заклопоти | св.
Почне да клопоти, да тропа;
заклоца | св.
Почне да клоца; клоца Кобилата заклоца со нозете.
заклучен 1 | прид.
Што е затворен со клуч. Заклучена врата.
заклучен 2 | прид.
Што е конечен, дефинитивен, завршен. Заклучен збор. Заклучни ставови.
заклучение | ср.
