исповед | ж.
Покајување за гревовите што ги признава верникот пред свештеник. По исповедта почувствува олеснување.
исповеда | св.
За духовно лице ‒ ислуша нечија исповед и даде простување на гревот. Дојде попот и го исповеда.
исповедалница | ж.
Мала просторија во црква каде што се одржува исповед.
исповедание | ср.
исповеден | прид.
Што се однесува на исповед. Исповедно писмо. Исповедна лирика. Исповедна искреност.
исповедник | м.
Свештеник што води исповед. Таа го чекаше својот исповедник.
исповедувач | м.
исповитка | св.
Извитка нешто во голема мера.
исповраќа | св.
Исповраќа сè што изеде.
исповрати | св.
Поврати во голема мера. Исповрати сè што касна.
