исправа | ж.
Документ во кој се внесени определени податоци. Патни исправи. Лични исправи.
исправен | прид.
Што е правилен, што е заснован врз правила (законски, логички и сл.). Исправно решение. Исправен заклучок.
исправен | прид.
Што е сосема прав, што стои право. Исправена глава.
исправи | св.
Направи нешто да биде право. Исправи ја жицата.
исправка | ж.
Белешка со која се исправа некоја подробност во објавен текст. Исправките ќе ги објавиме на крајот на изданието.
исправувач | м.
Апарат што ја претвора наизменичната во права струја.
испразни | св.
Направи нешто да биде празно, извади сè од некаде, истури сè до крај. Го испразни шишето.
испраќач | м.
Тој што испраќа нешто или некого. Името на испраќачот беше нечитливо. На станицата имаше повеќе испраќачи отколку патници.
испраксира | св.
Извежба, усоврши нешто. Го испраксира ракувањето со новата машина.
испраси | св.
Донесе на свет прасиња. Свињата испраси пет прасиња.
