изолационен | прид.

изолационизам | м.

Политичка струја која има за цел затворање во национални рамки, воздржување од меѓународна активност.

изолациски | прид.

Што се однесува на изолација, што служи за изолација. Изолациски слој.

изолација | ж.

а) Одвојување од околината, спречување на секаков контакт со определена средина; осамување. Последните години од својот живот тој ги помина во целосна изолација од надворешниот свет. б) Спречување, забрана на секаков контакт со општествената средина поради лишување од слобода. Тој беше осуден на изолација на островите. в) Одвојување на болните од здравите без можност за контакт (во случај од заразни болести и сл., епидемија). Доби решение за изолација.

изолира | св. и несв.

а) Оддели, одделува некого од дадена средина, спречувајќи ги неговите контакти, врски, односи со неа. Новодојдените ги изолираа од другото население. б) За луѓе и животни (најчесто во врска со некоја болест). Сите заразени од жолтица лекарите ги изолираа од другите болни во една посебна барака.

изолиран | прид.

Одвоен од другите, од средината. Тој живее во едно изолирано место надвор од градот. Изолираните животни ги прегледуваа секој ден.

изопачен | прид.

Што е поинаков од вообичаеното, од нормалното; искривен, неточно претставен. Изопачени желби. Изопачена средина.

изопачи | св.

Прави да стане поинакво од вообичаеното, расипе, искриви, измени во лоша смисла. Времето го изопачи старецот, тој стануваше чуден и поинаков.

изопие | св.

Опие повеќемина, сите. Домаќинот ги изопи гостите.

изора | св.

Заврши со орање, со сè што било за орање. Орачите ги изораа нивите, дојде време за сеидба.