имовит | прид.
имот | м.
Сето тоа што е во сопственост на некого. Голем имот. Имотот го наследија децата. Го продал имотот.
имотен | прид.
Што се однесува на имот. Имотна состојба. Имотен лист.
имотлив | прид.
Што има многу имот.
имотник | м.
Човек што има голем имот; богаташ.
имотнина | ж.
императив | м.
(грам.) Глаголски облик со кој се изразува заповед, забрана, поттик, молба и сл.; заповеден начин.
императивен | прид.
Што е неизбежен, потребен, нешто на што мора да се одговори.
император | м.
Владетел, носител на врховна, воена и цивилна власт на империја. Градот Охрид го добил своето име од византискиот император Јустинијан.
империја | ж.
Назив за голема монархистичка држава на чело со император; царство.
