лаплив | прид.
Што е наклонет кон лапање. Лаплива душичка имаше тој.
лапне | св.
Земе, стави нешто во уста. Го лапна набрзина парчето леб и истрча на улица кај другарите.
лапниголтни | прид.
прид. Што не треба да се џвака. Јадењето беше лапниголтни.
лапнимува | ж.
Тој што безделничи, што не работи ништо
лапнисомун | м.
Назив за лаком човек. Тој е голем лапнисомун.
лапнијаре | м.
Назив за лаком човек. Тој е лапнијаре.
Лапонија | ж.
Област во Шведска и Финска.
лапор | м.
Седиментна карпа, мек варовник што лесно се рони, глина со голем процент калциум карбонат, со светлосива или светложолта боја.
лапорец | м.
Поцврст лапор, со помал процент глина, а повеќе калциум карбонат, што се употребува за добивање цемент.
лапсус | м.
Ненамерна, несвесна, случајна грешка во зборувањето, пишувањето или во сеќавањето.
