лечебен | прид.

Што има својство да лекува; лековит. Лечебни зборови.

лечебник | м.

Тој што лекува; Средновековните лечебници лекувале со треви.

лечи (се) | несв.

леш | м.

Човечки или животински труп, тело од умрен. Од реката извадија два леша

лешка | ж.

лешканик | м.

лешник | м.

Плод од леска. Печени лешници.

лешников | прид.

Што припаѓа, што се однесува на лешник.

лешникоса се | св.

Се смали, стане мал како лешник. И нему срцето му се лешникоса од жал.

лештан | м.