лошо | ср.
Лоша постапка или појава. За лошо беа дојдени. Лошото само не иде.
лошо | прил.
На лош начин, добро. Лошо спиев. Се чувствува лошо. Лошо облечен. Лошо ќе си помине. Лошо ми е.
лошотија | ж.
Особина на тој што е лош; лоша постапка. Никој не можеше да ја запре неговата лошотија. И пијан и трезен правеше лошотии.
лошотилак | м.
Луанда | ж.
Главен град на Ангола.
луб | м.
Тенка штица, обрач на сито, решето. Го сееше брашното со сито што имаше извиткан луб.
лубеница | ж.
Едногодишно растение со големи тркалезни плодови, обично со зелена кора и слатко, сочно, црвено или жолто месо; Citrullus vulgaris.
луга | ж.
Остаток од изгорено; пепел. Во ковачницата мирисаше на усвитено железо попрскано со луга од огништето.
луѓе | и.
Множина од човек; Храбри луѓе. Добри луѓе. Обични луѓе. Стари луѓе.
луд | прид.
Што е умствено растроен, душевно болен. Луд човек. Лудите ги сместија во лудница.
