навилец | м.
Сено колку што може да се крене наеднаш на вила. Ги разредуваше во колата големите навилци сено.
навили | св.
Направи стогови сено. Подраниле кон ливаѓето прекосот да го навилат на стогови.
навилка | ж.
навине (се) | св.
навира 1 | несв.
навира 2 | несв.
навири | св.
безл. Насобере вода на едно место, направи вир; вири. Почекавме да се навири вода во кладенчето.
нависне | св.
Обвисне на, над нешто, висне – за множество. Нависнал на прозорецот. Нависна над оградата. Нависнале зрели, крупни гроздови. Гранките нависнале доземи.
нависоко | прил.
Во височина, на поголема височина, со висок глас. Лета нависоко, гледа нашироко. Чадот се креваше нависоко. Уште од портата свика нависоко.
навистина | прил.
Вистински, вистинито, во стварност. Тој навистина е многу влијателен. Навистина не знам што да ви кажам. Луѓето навистина веруваа. Навистина се излекувал.
