нишалка | ж.
Префрлена ортома на гранка, приспособена со седало за нишање, обично за Ѓурѓовден.
нишало | ср.
(физ.) Тело одбиено од цврста точка, кое може да се ниша под влијание на гравитацијата.
нишан | м.
Белег, знак. Имаше некаков чуден нишан на раката.
нишани | несв.
Бара цел, насочува оружје со помошта на нишан кон целта. Нишанеше долго и нерешително го одлагаше пукањето.
нишанлија | и.
Што има некаков нишан, белег на себе.
нишанџија | м.
Во артилеријата – тој што нишани.
нишесте | ср.
Брашнеста маса што се добива од зрното на житата и од коренот на некои растенија; скроб.
нишка 1 | ж.
Нешто што е тенко како конец. Сребрена нишка. Златна нишка.
нишка 2 | несв.
Полека, слабо ниша. Слушаше молчеливо, нишкајќи го детето.
нишне | св.
Заниша малку. Ја нишна гранката да падне снегот.
