намена | ж.

Однапред определена цел за што ќе се употребува. Селското гумно имаше намена и на селско игралиште. Секое божјо создание си има своја намена. Производи со украсна намена. Секој дел има своја намена.

намени | св.

Направи, произведе, подготви нешто за определена цел. Еден дел од зеленчукот го намени за преработка, а другиот го продаде. Две слики намени за продажба. Произведуваа облека наменета за покрупни жени.

наменски | прид.

Што се однесува на намена, што е наменето. Наменско производство. Наменска продавница.

намера | ж.

Замисла, решеност да се направи, да се постигне нешто. Има добра намера. Чесна намера. Цврста намера. Јасна намера. Успеал во намерата.

намерачи се | св.

Покаже желба да добие нешто, има мерак за нешто, фрли мерак. Се намерачиле на хотелот и базенот да ги купат некако.

намерда | св.

Натепа некого. Го нашле во туѓ бостан и го намердале. Убаво намердај го да му дојде умот.

намерен | прид.

Што е направен со намера, смислен, свесен. Неговата шега беше намерна.

намерение | ср.

намери | св.

Нанишани, земе на нишан. Намери право во центарот на целта.

намерник | м.

(дијал.) стројник.