налом | м.
налудничав | прид.
Што не е сосема луд, мрднат, чакнат.
налудува се | св.
Лудува доволно, се задоволи со лудување.
налупи | св.
Излупи во големо количество.
налутен | прид.
Што е лут, гневен.
налути | св.
Предизвика лутина, гнев кај некого. Сакаа да го налутат, ама не успеаја. Кога ќе го налутеа, беше готов на сè.
налче | ср.
Потков за чевел.
наљубува се | св.
Се нагледа со уживање, се наужива гледајќи нешто. Не можеше да се наљубува на убавината на непознатиот крај.
нам | зам.
Долга форма за индиректен предмет од ние. Освен во поретки случаи, оди со кратката форма – нам ни; Нам ни даде. Кому му дал? – Нам.
намава | св.
Претепа со мавање. Го фатиле и го намавале.
