намршти | св.
Направи нерасположен, незадоволен, налутен израз на лицето; намурти. Го намршти лицето и ништо не проговори.
намуз | м.
Образ, чест, чесност. Сиромаси биле, ама намузот си го чувале.
намузлија | прид.
Што има намуз, чесен.
намуртен | прид.
Што има нерасположен, незадоволен, налутен израз на лицето; намрштен. Намуртено лице. Намуртено чело. На портата нè запре намуртен чувар.
намурти | св.
Направи нерасположен, незадоволен, налутен израз на лицето; намршти. Чуварот го намурти лицето и ми рече да чекам. Седна, ги намурти веѓите и го отвори весникот.
нана 1 | ж.
нана 2 | несв.
Детето сега ќе нана.
нанагорниште | ср.
нанадвор | прил.
Кон надвор, кон надворешната страна. Го отвори прозорецот и се наведна нанадвор да погледне. Вратата се отвораше нанадвор и навнатре.
нанадолниште | ср.
